Συντάκτης: gntrakas

55/2006

55/2006

Πρέπει να ήταν 1950 όταν πήγα για πρώτη φορά στην Πάρο. Με πήρε η μητέρα μου (αποχαιρετώντας τη γειτονιά!) για λίγες μέρες, ανταποδίδοντας την επίσκεψη μακρινών συγγενών στη Σύρα. Οι…

Ωραίος μήνας ο Ιούνιος. Με ζέστες που δεν καίνε τον κόσμο, με το μεγάλο γεγονός του θερισμού, με τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, με τις φωτιές τ’ Αϊ-Γιαννιού που διώχνουν…

Ο Μανολόπουλος πρωτοπήγε στην Πάρο πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν σκέφτηκε να περάσει το Πάσχα του σ’ ένα κυκλαδίτικο νησί –«Στην Πάρο να πας», του είχε πει ένας φίλος,…

Τον Απρίλιο του ’75, εμείς οι Αρσακειάδες της τρίτης λυκείου, ήμασταν κιόλας έτοιμες για την πενταήμερη. Ανυπομονούσαμε να ξενυχτήσουμε με ζήλο, να μεθύσουμε (με ζήλο) και, στην πολυπόθητη, πλην ακραία…

Ένα από τα πολλά που χάνουμε καθώς μεγαλώνουμε είναι οι εποχές. Αυτές δεν αλλάζουν: φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι, έρχονται ξανά και ξανά με την ίδια πάντα μονοτονία. Μα εμείς αλλιώς…

Φλεβάρης, μήνας του καρναβαλιού. Οργιώδεις απολαύσεις των παλιών καιρών, προτού εφευρεθεί η αμαρτία και φυλακίσει η ενοχή τον οίστρο των ανθρώπων για να τον απελευθερώσει τάχα, αιώνες ύστερα, η μόδα…

Πρωτοχρονιά 1984. Ουρανός κατακόκκινος. Ένα βαρελότο διέγραψε τρελή τροχιά, λυπήθηκα για το ρίσκο του. Η μαμά κι ο μπαμπάς φιλήθηκαν πεταχτά. «Κακή χρονιά», είπε ο Θοδωρής. Στο πρόσωπό του, η…