Ο Κρατικός Αερολιμένας Πάρου βρίσκεται σε απόσταση 9 χιλιομέτρων νότια από την Παροικιά, στη νοτιοδυτική Πάρο, στη περιοχή Βουτάκος Αγκαιριάς.

Ο Πρόδρομος βρίσκεται πολύ κοντά στις Λεύκες. Είναι ένας μικρός οικισμός, χτισμένος σε ύψωμα, και χρωστά το όνομά του στον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου που χτίστηκε εδώ, πριν 60 χρόνια. Παλαιότερα ονομαζόταν “Δραγουλάς”. Τα κατάλευκα σπίτια διαμορφώνουν στενά σοκάκια, που θα γνωρίσετε περνώντας πεζοί μέσα από την πύλη του χωριού, μια θολωτή καμάρα με ένα καμπαναριό, που ενώνει τους ναούς του Αγίου Σπυρίδωνα και του Αγίου Νικόλαου. Οι επισκέπτες ξεκουράζονται στα παραδοσιακά καφενεία του χωριού και απολαμβάνουν τοπικούς μεζέδες, με θέα τα παριανά σπιτάκια με τις φροντισμένες αυλές. Στα όρια του οικισμού υπάρχουν παραδοσιακοί ανεμόμυλοι, κάποιοι από τους οποίους έχουν ανακαινιστεί και κατοικούνται. Ορόσημο για τους επισκέπτες του Προδρόμου είναι το πανηγύρι στις 23 Ιουνίου.

Το χωριό ”Μάρμαρα” σχηματίζει στον χάρτη ένα ισοσκελές τρίγωνο με την Μπαρπησσα και τον Πρόδρομο. Βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση και από τα δύο, αλλά βορειότερα. Το χωριό πήρε το όνομά του από κομμάτια μάρμαρου που βρέθηκαν εδώ και χρησιμοποιήθηκαν στο χτίσιμο των σπιτιών.

Κάντε μια μικρή στάση, στην περιήγησή σας στο νησί για να γνωρίσετε από κοντά τα παλιά αρχοντικά και τους ναούς. Ξεχωρίζουν ο Ταξιάρχης και η Κοίμηση της Θεοτόκου, με χαρακτηριστικό στοιχείο τα τρία διαφορετικά καμπαναριά.

Λίγο έξω από τα Μάρμαρα, βρίσκεται η Πέρα Παναγιά, μια εκκλησία δίκλιτη και τρεις καμάρες που συνδέουν τα δύο κλίτη και στέκονται πάνω σε αρχαίες κολώνες. Το ένα κλίτος είναι αφιερωμένο στη γέννηση της Θεοτόκου και το δεύτερο στον Άγιο Νικόλαο.

Ο Δρυός είναι ένας μικρός απλωτός οικισμός, στα νοτιοανατολικά της Π¨αρου, ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση και καλλιέργειες. Στην πλευρά της ακτής θα δείτε έναν μικρό μώλο και μια στενή παραλία, με ψιλό βότσαλο, που φαρδαίνει όσο πλησιάζουμε στον μώλο. Από πάνω λίγα ξενοδοχεία και άλλα καταλύματα, κάποια από τα οποία είναι κυριολεκτικά χτισμένα πάνω στην άμμο. Ο Δρυός βρισκόταν το αρχαίο λιμάνι της Πάρου.

Ο Δρυός είναι ακόμη ένα από τα πράσινα χωριά της Πάρου, με εντυπωσιακές για τα κυκλαδίτικα δεδομένα συστάδες δέντρων και μεγάλα αλμυρίκια και στις δύο παραλίες, εκατέρωθεν του λιμανιού. Στα προτεινόμενα προς επίσκεψη σημεία, ξεχωρίζουν το σπήλαιο των δαιμόνων με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, οι λίμνες του Δρυός και οι αρχαίοι νεώσοικοι, τα μέρη στα οποία, στην Αρχαιότητα, έδεναν τα πλοία για προφύλαξη. Πάνω από τον Δρυό υπάρχει ένα μικρός γραφικός οικισμός, το Άσπρο Χωριό.

Γύρω από τον Δρυό υπάρχουν πολλές μικρές και μεγαλύτερες αμμουδιές, για να επιλέξετε ανάλογα με τα γούστα σας. Μία από αυτές, προς τα νότια, η περίφημη παραλία του Λολαντώνη, ωραία αμμουδιά, με ρηχά γαλαζοπράσινα νερά και μεγάλα αλμυρίκια. Πάνω από την παραλία θα βρείτε και ταβέρνες για φαγητό με όμορφη θέα.

Ο Αμπελάς είναι ένα μικρό ψαροχώρι, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά-νοτιοανατολικά της Νάουσας, που ενδείκνυται για ήσυχες διακοπές. Ήταν γνωστό από τα παλιά χρόνια για τους ψαράδες και σήμερα διαθέτει λίγα καταλύματα και ταβέρνες για να απολαύσετε καλό ψάρι, μπροστά από την αρκετά μεγάλη αμμουδιά. Μια αμμουδιά, με ρηχά νερά, που θα χαρούν τόσο οι μεγάλοι όσο και τα παιδιά. Στον Αμπελά, θα έχετε όλα τα απαραίτητα μέσα στα πόδια σας και αρκετές επιλογές για ξενοδοχείο, ξενώνα ή ενοικιαζόμενο δωμάτιο.

Πήρε το όνομά της από τις αλυκές που βρίσκονται πολύ κοντά στο χωριό και αποτελεί τον ιδανικό προορισμό για οικογενειακές διακοπές. Πρόκειται για ένα, ακόμη, γραφικό ψαροχώρι που εξελίχθηκε σε τουριστικό θέρετρο, κυρίως εξαιτίας της φυσικά οχυρωμένης από τους ανέμους θέσης της και της Πίσω Αλυκής, της όμορφης, μεγάλης, παραλίας με τα μικρά λευκά βότσαλα και τα αλμυρίκια.

Μπροστά από τον μώλο, που δένουν τα ψαροκάικα και κάποια σκάφη αναψυχής, οι ταβέρνες προσφέρουν καλό φαγητό (το ψάρι έχει την τιμητική του), ενώ για την οικογένεια υπάρχουν καφέ μπαρ, γήπεδα, παιδική χαρά και δυνατότητα για κοντινές εκδρομές, σε παραλίες όπως οι τέσσερις μικροί κόλποι του Φάραγκα με τα ήρεμα νερά, που προτιμούν όσοι αποζητούν κάτι πιο ήσυχο και λιγότερο πολύκοσμο.

Γνωριμία με την ιστορία της Πάρου και, γενικά, του Αιγαίου και της παράδοσής του, προσφέρει το Μουσείο Κυκλαδικής Λαογραφία “Μ. Σκιαδά”, ενώ όποια περίοδο κι αν επιλέξετε για τις καλοκαιρινές σας διακοπές, είναι πιθανό να πέσετε πάνω σε ένα από τα τρία πανηγύρια της Αλυκής, του Άη Γιάννη του Κλείδωνα τον Ιούνιο, του Σωτήρος (6 Αυγούστου) και του Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου.

Η Αγκαιριά βρίσκεται πολύ κοντά στην Αλυκή και, ουσιαστικά, είναι η προέκτασή της προς βορειθοανατολικά. Μικρός οικισμός , με λίγα διάσπαρτα σπίτια, ένα μικρό πευκοδάσος στη βόρεια πλευρά του και αφορμή για πεζοπορία. Δύο μονοπάτια αφήνουν την Αγκαιριά με κατεύθυνση δύο μοναστήρια, των Αγίων Θεοδώρων και του Άη Γιάννη του Σπηλιώτη. Με τα πόδια, άλλωστε, μπορεί να πάει κανείς από εδώ και προς την Αλυκή, μέσα από τα στενά του χωριού της Αλυκής και μία χωμάτινη διαδρομή.

Ο τρύγος και το πατητήρι φέρνουν στο τραπέζι μας το παριανό κρασί, που συνοδεύει το γεύμα και δίνει το ρυθμό στα γλέντια. Η διαδικασία αυτή δίνει κάθε χρόνο την ευκαιρία στους παριανούς αμπελουργούς να γιορτάσουν όπως μόνο αυτοί ξέρουν το γεγονός. Στην Πάρο θριαμβεύει ποιοτικά ένας από τους αρχαιότερους αμπελώνες στην Ελλάδα. Kρατάει από την εποχή του Κυκλαδικού πολιτισμού (3200- 2000 π.Χ.) ενώ είναι η πατρίδα των κρασιών Μονεμβασιά και Μαντηλαριά. Η Μονεμβασιά είναι δυνατή λευκή ποικιλία, με διακριτικό άρωμα που θυμίζει ροδάκινο. Από τη περίοδο της Βενετοκρατίας παντρεύτηκε με τη Μανδηλαριά (το υπέρτατο κόκκινο με πολλή τανίνη), και τα αποτελέσματα ήταν τόσο καλά, που το κρασί αυτό αναγνωρίσθηκε το 1981 ως ονομασία προελεύσεως ανώτερης ποιότητας «ΠΑΡΟΣ».

Η καλλιέργεια του αμπελιού απλώνεται σήμερα σε 6.000 στρέμματα, παράγονται 3.500 τόνοι σταφύλια ετησίως από τις ποικιλίες Μανδηλαριά, Μονεμβασιά και άλλες ποικιλίες όπως: το Σαββατιανό, το Αηδάνι (άσπρο και μαύρο), τη Μαλαγουζιά, το Ροδίτη, τη Bάβτρα, το Καραμπραήμι, το Ασύρτικο, το Μαλουκάτο και το Ποταμίση. Οι μικροί αμπελώνες είναι διάσπαρτοι σε όλο το νησί, διαμορφωμένοι σε πεζούλες και περιφραγμένοι με ξερολιθιά.

Οι άντρες του νησιού κάθε φθινόπωρο, εκτός από το κρασί, φτιάχνουν στα ρακιδιά τη «σούμα» (τοπικό τσίπουρο). Γύρω από τη φωτιά του ρακοκάζανου, θα ψηθούν τα ντόπια λουκάνικα και μπριζολάκια, τα χταποδάκια και τα φρέσκα καλαμάρια. Οι Παριανοί δοκιμάζουν τη νέα σούμα, γεύονται τους ντόπιους μεζέδες. Με τη συνοδεία της νησιώτικης μουσικής γλεντούν, τραγουδούν και χορεύουν. Η διαδικασία αυτή αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία για ένα μικρό πανηγύρι. Πολλοί επισκέπτες έρχονται κάθε χρόνο να παρακολουθήσουν αυτή την «γιορτή της σούμας», κάθε φορά σε άλλο ρακιδιό.

Εξαιρετικά τυριά όπως η ξινομυζήθρα, το λαδοτύρι, το τυρί της άρμης, το τουλουμίσιο και η μυζήθρα, νοστιμίζουν το τραπέζι της Πάρου. Τα εξαιρετικά ψωμιά, για τα οποία είναι γνωστοί οι φούρνοι του νησιού, αλλά και τα παξιμάδια και τις κριθαροκουλούρες τονίζουν τις μοναδικές γεύσεις της Παριανής κουζίνας.

Οι νοικοκυρές, παντρεύουν με πολύ φαντασία κάθε λογής φρούτα και φτιάχνουν γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες, ενώ ραφιόλια, μυζηθροπιτάκια, λαμπροκούλουρα και λαζαράκια, πετιμεζένιους και σκαλτσούνια γλυκαίνουν τους ουρανίσκους μας. Φημισμένα δε για τη νοστιμιά τους είναι τα παριανά σύκα, που στο νησί τα φτιάχνουν «σαμωτά» ή «παστελαριά», αλλά και γλυκό του κουταλιού.